قوی ترین چشم در بین حیوانات و مقایسه آن با چشم انسان

[vc_row][vc_column][vc_column_text text_larger=”no” woodmart_inline=”no”]ما در این مقاله می خواهیم بدانیم قوی ترین چشم در بین حیوانات ، متعلق به کدام حیوان است و آن را با چشم انسان مقایسه کنیم.

ما انسان ها دید خوبی داریم. ما می توانیم ستاره های درخشان را از فاصله میلیون ها سال نوری ببینیم، طیف وسیعی از رنگ ها را بینیم و اگر مانعی در برابر بینایی ما وجود نداشته باشد، می توانیم کیلومترها را به وضوح ببینیم. البته، بعضی از افراد به خوبی دیگران نمی بینند. بینایی نسبت به آنچه انسان های دیگر می بینند اندازه گیری می شود، بنابراین اگر بینایی شما 20/20 است، آنچه را که دیگران با دید استانداردذ می بینند، شما که دچار اختلال هستید، در 20 فوت می بینید. اگر بینایی شما 50/20 باشد، می توانید آنچه را که یک فرد با دید کامل در 50 فوت می بیند، در 20 فوت مشاهده کنید.

با اصلاح بینایی، می توانیم بینایی “کاملی” برای انسان ها به دست آوریم اما آنچه بسیار باورنکردنی است این است که بینایی ما در مقایسه با برخی دیگر از حیوانات بسیار کم است.

[/vc_column_text]

قوی ترین چشم ها در بین حیوانات:

اگر بخواهیم قوی ترین چشم ها در بین حیوانات را نام ببریم. این لیست شامل موارد زیر است:

• عقاب ها:

همه پرندگان شکاری دید بسیار خوبی از راه دور دارند اما عقاب ها دید بسیار قوی تری دارند. عقاب ها می توانند حدود هشت برابر واضح تر از انسان ببینند، این دید به آن ها این امکان را می دهد که یک خرگوش یا حیوان دیگر را در فاصله حدود دو مایلی مشاهده کنند و روی آن تمرکز کنند. در حالی که ما در این فاصله فقط می توانیم یک نور بزرگ را مانند یک شعله شمع را ببینیم و یک حیوان کوچک به راحتی می تواند خود را در محیط اطراف ما پنهان کند.

عقاب ها همچنین می توانند به سرعت نقطه تمرکز خود را تغییر دهند، این به آن ها این امکان را می دهد تا اساسا شکار خود را بزرگنمایی کنند. عقاب ها همچنین می توانند طیف وسیع تری از رنگ ها را نسبت به انسان ببینند، این به آن ها اجازه می دهد تغییرات کوچک رنگ در طعمه های خود را از هم متمایز کنند و همچنین نور ماورابنفش را به راحتی ببینند. تا وقتی که حرف از بینایی و چشم قوی در روز است، عقاب ها، شاهین ها و قوش ها، سلطنت می کنند. با این حال، آن ها در طول شب عملکرد خوبی ندارند.

• جغدها:

این شکارچیان شب به محض غروب خورشید مشعل را از عقاب ها می گیرند. برخلاف بسیاری از پرندگان که چشم هایشان زاویه دار است، چشم های جغد مستقیما رو به جلو است و این چشم ها دید دوربینی باورنکردنی به آن ها می دهد. اگرچه چشمان بزرگ عقاب ها نمی تواند مانند چشم انسان حرکت کند یا بچرخد اما آن ها تقریبا می توانند سر خود را حرکت دهند و این کار به آن ها اجازه می دهد، بدون حرکت بدن، دید 270 درجه داشته باشند. چشمان بزرگ و لوله ایی شکل آن ها حاوی میل یاخته های بیشتری نسبت به چشم انسان است که باعث می شود حساسیت بیشتری به نور داشته باشد. در این حالت عنبیه آن ها گسترده می شود و باعث می شود شب نور بیشتری به شبکیه آن ها برسد.

از آنجا که عنبیه تنظیم می شود، جغدها همچنین می توانند در طول روز (برخلاف سایر حیوانات شبانه که فقط در شب خوب می بینند) ببینند اما دید آن ها کمی تار است و آن ها نمی توانند رنگ ها را به خوبی ببینند. جغدها و سایر حیوانات با دید در شب بسیار عالی که دارند، دارای یک سطح بازتابنده در پشت شبکیه چشم خود هستند که به عنوان پرده درخشان شناخته می شود. این لایه نازک اجازه می دهد تا نور پس از عبور از سطح جلو چشم حیوان، به درون چشم منعکس شود و به این پرنده فرصت برای جمع آوری مقدار کافی نور می دهد. از طرف دیگر، انسان ها این ویژگی را ندارند، بنابراین دید در روز ما بسیار برتر از دید در شب است.

• میگوی آخوندکی (MANTIS SHRIMP):

عقاب ها ممکن است بتوانند یک خرگوش را از آسمان تشخیص دهند اما میگوی آخوندکی پیچیده ترین چشم ها را در بین کل حیوانات دارد. به عنوان مثال، انسان ها دارای سه نوع مخروط در چشم خود هستند که به آن ها این امکان را می دهد که مثلا رنگ قرمز را از طریق بنفش ببینند.

از طرف دیگر، میگوی آخوندکی 16 نوع مخروط دارد. در حالی که تحقیقات علمی نشان می دهد این لزوما به معنای درک بیشتر میگوهای آخوندکی در دیدن رنگ ها نیست اما نشان می دهد که این میگوها دارای سیستم تشخیص رنگ پیشرفته ایی هستند. این میگوها میدان دید وسیعی دارند و گیرنده های رنگی به آن ها اجازه می دهد تغییرات ناچیز رنگ را تقریبا به صورت فوری دریافت کنند. این می تواند به آن ها در یافتن طعمه و جفت کمک کند و همچنین آن ها را از شکارچیان مخفی کند.

• گوسفند و بز:

اگر به چشمان بز نگاه کنید، متوجه خواهید شد که مردمک چشم آن ها به صورت خطوط افقی درآمده است. تحقیقات نشان داده است که شکل مردمک چشم و جهت گیری چشم به فعالیت های انجام شده توسط طبقات مختلف حیوانات بستگی دارد. شکارچیان قد بلند روز معمولا چشمانی رو به جلو و با مردمک چشم گرد دارند، در حالی که حیوانات کوچک مانند گربه ها، مارها و روباه هایی که در طول شبانه روز شکار می کنند، شکاف مردمک عمودی دارند که به آن ها در درک عمق و همچنین دید در شب کمک می کند.

حیوانات مورد شکار، مانند آهوی کوهی، اسب و گوزن شمالی که وقت خود را با چریدن در فضای باز می گذرانند و باید دائما در حالت آماده باش باشند، مردمک های افقی باریکی دارند که به آن ها میدان دید بیشتری نسبت به حیوانات دیگر می دهد.

این حیوانات وقتی سرشان را پایین می آورند، چشمانشان نیز می چرخد تا دید مداوم به اطراف خود داشته باشند. در حالی که انسان دید فوق العاده در شب، توانایی دیدن نور ماورابنفش یا دید بیش از 180 درجه را ندارد اما دید کامل و متناسب با نیازهای سبک زندگی خود را دارد. اگر دچار اختلال بینایی شویم، برخلاف هر حیوان دیگری، می توانیم بینایی خود را نیز بهبود ببخشیم.

تفاوت بین بینایی انسان و حیوان:

همه چشم ها با همان اصل تمرکز نور بر روی شبکیه و انعکاس تصویر حاصل به سیگنال های عصبی در مغز کار می کنند اما بسته به اینکه حیوان برای زنده ماندن چه کاری باید انجام دهد، سازگاری های مختلفی وجود خواهد داشت. سازگاری هایی که برای انسان مهم است شامل دید دقیق رنگ، توانایی تشخیص حرکت و درک عمق است.

یکی از ساده ترین تفاوت هایی که بین انواع چشم های حیوانات قابل مشاهده است، حیوانات درنده و حیوانات طعمه است. چشمان ما مانند حیوانات درنده در جلوی صورت ما قرار دارد، در حالی که حیوانات طعمه تمایل دارند چشم های خود را در کناره های سر خود داشته باشند؛ بنابراین شکارچیان نمی توانند دزدکی به آن ها حمله کنند.

اما اختلافات بسیار فراتر از این هاست. به عنوان مثال عقاب ها دارای چشم های عمیق تری نسبت به انسان هستند. آن ها می توانند جزئیات را در فواصل بسیار بیشتری از آنچه ما می بینیم، ببینند. آن ها همچنین دارای یک دید وسیع تر و دید رنگی هستند که آن ها را قادر می سازد تا ماورابنفش را نیز مشاهده کنند!

چشم انسان چگونه کار می کند؟

تمام قسمت های مختلف چشم شما با هم کار می کنند تا به شما در دیدن خوب، کمک کنند.

نور ابتدا از قرنیه عبور می کند (لایه جلویی واضح چشم). قرنیه مانند گنبد است و برای کمک به تمرکز چشم، نور را خم می کند.

مقداری از این نور از طریق شکافی به نام مردمک چشم (PYOO-pul) وارد چشم می شود. عنبیه (قسمت رنگی چشم) میزان نور مردمک را کنترل می کند.

بعد، نور از عدسی عبور می کند (قسمت داخلی واضح چشم). عدسی ها با قرنیه کار می کنند تا نور را به درستی بر روی شبکیه متمرکز کنند.

وقتی نور به شبکیه چشم برخورد می کند (یک لایه حساس به نور در پشت چشم)، سلول های خاصی به نام گیرنده های نوری، نور را به سیگنال های الکتریکی تبدیل می کنند.

این سیگنال های الکتریکی از شبکیه از طریق عصب بینایی به مغز منتقل می شوند. سپس مغز سیگنال ها را به تصاویری که می بینید، تبدیل می کند. چشمان شما برای کار صحیح به اشک نیاز دارند.

سخن آخر:

ما انسان ها دید خوبی داریم. آنچه بسیار باورنکردنی است این است که بینایی ما در مقایسه با برخی دیگر از حیوانات بسیار کم است.

اگر بخواهیم قوی ترین چشم ها در بین حیوانات را نام ببریم. این لیست شامل موارد زیر است: عقاب ها، جغدها، میگوی آخوندکی، گوسفند و بز. عقاب ها می توانند حدود هشت برابر واضح تر از انسان ببینند، این دید به آن ها این امکان را می دهد که یک خرگوش یا حیوان دیگر را در فاصله حدود دو مایلی مشاهده کنند و روی آن تمرکز کنند.

سازگاری های بینایی که برای انسان مهم است شامل دید دقیق رنگ، توانایی تشخیص حرکت و درک عمق است.

تمام قسمت های مختلف چشم انسان با هم کار می کنند تا به او در دیدن خوب، کمک کنند.

منابع:

https://allabouteyes.com/best-eyes-animal-kingdom/

https://visionsource-envisionmissoula.com/2018/08/08/the-best-eyesight-in-the-animal-kingdom/

https://www.nei.nih.gov/learn-about-eye-health/healthy-vision/how-eyes-work[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]